بررسی کنش گفتاری امنیتی‌کردن «انقلاب اسلامی» توسط روسای جمهور ایالات متحده

مفهوم «امنیتی‌کردن» یکی از اجزا و انگاره‌های اصلی مکاتب «کپنهاگ» و «پاریس» می‌باشد. این پژوهش در پی پاسخ به این سوال اصلی که «اقدامات ایالات متحده علیه جمهوری اسلامی را با کدام‌یک از نظریات امنیتی بهتر می‌توان تبیین یا فهم نمود؟» این فرضیه ارائه می‌گردد که «ابزارهای غیرعادی نظیر پیگیری سیاست، تحریم اقتصادی، تهاجم نظامی به خاک ایران، رویارویی دریایی در خلیج‌فارس و ... که ایالات متحده آن‌را در مواجهه با «جمهوری اسلامی» به‌کار می‌گیرد، به‌واسطه «امنیتی‌کردن» «انقلاب اسلامی» توسط روسای جمهور مختلف ایالات متحده می‌باشد». بنابراین نظریه «امنیتی‌کردن» به‌کار گرفته می‌شود، زیرا در «امنیتی‌کردن(متأثر از مکتب کپنهاگ)»، بازیگر امنیتی‌کننده (روسای جمهور ایالات متحده)، موضوع امنیتی(انقلاب اسلامی) را تهدیدی برای بقای یک مرجع (ملت یا امنیت ملی ایالات متحده و ...) تعریف می‌نمایند که حق بقا دارند. در بقا، نقطه‌ای بدون بازگشت وجود دارد که نشان می‌دهد برای عمل کردن خیلی دیر شده است، لذا نمی‌توان این موضوع را به سیاست عادی محول کرد. به این دلیل بخش امنیتی‌کننده به‌منظور بقای مرجع، از ابزارهای غیرعادی (پیگیری سیاست تغییر نظام و ...) استفاده می‌نماید. ابزارهایی که در شرایط عادی غیرقابل توجیه هستند و مشروع قلمداد نمی‌شوند و با امنیتی‌کردن «انقلاب اسلامی»، ملت ایالات متحده و حتی جهان غرب متقاعد می‌گردند که به‌کارگیری چنین ابزارهای غیرعادی و اتخاذ چنین اقداماتی را تحمل نمایند.